Het orgel
Geschiedenis
Het orgel heeft al tijdens de bouw een bewogen geschiedenis meegemaakt. Omstreeks 1993 werd een theologisch seminarie en opleidingsinstituut voor kerkmuziek opgericht in Taipei (Taiwan). De stichters hadden grootse plannen en besloten dat er voor een optimale opleiding ook een degelijk pijporgel aangeschaft moest worden. Men reisde rond in de Verenigde Staten en Europa en er vonden oriënterende gesprekken plaats met diverse goed bekendstaande orgelbouwers. Uiteindelijk ontving Van den Heuvel de opdracht om een geheel nieuw 3-klaviers orgel te bouwen met 25 stemmen. Het werd een veelzijdig instrument dat niet alleen geschikt zou zijn voor begeleiding van samenzang en kerkmuziek maar tevens voor de uitvoering van orgelwerken.
De financiering van het orgel zou voor een deel plaatsvinden door de verkoop van onroerend goed even buiten Taipei. Na het verstrekken van de opdracht, een aanbetaling en een termijnbetaling begon de bouw van het orgel. In 1995 werden de politieke spanningen tussen Taiwan en China echter extreem hoog. China dreigde met een inval in Taiwan. Dit resulteerde in het feit dat het onroerend goed van het seminarie onverkoopbaar bleek. Er kon daarom geen garantie worden verstrekt dat het orgel binnen afzienbare tijd afbetaald kon worden. Om deze reden moest de orgelbouwer besluiten het instrument elders te koop aan te bieden. Uiteindelijk bleek de Maranathakerk in Rotterdam-Zuid een zeer geschikte plaats om het orgel optimaal tot zijn recht te laten komen.
Het orgel
Het orgel heeft 3 manualen met elk 61 tonen en een 32-tonig pedaal. De 25 stemmen zijn als volgt verdeeld: het Grand heeft 6 stemmen, het Positif eveneens 6 stemmen, het Récit heeft 9 stemmen en het Pédale 4 stemmen. Elk manuaal heeft zijn eigen windlade, het Pédale heeft vier windladen inclusief twee hulp laden.
Het orgel is gebouwd als een all-round orgel met symfonische invloeden. Er is dan ook een duidelijke overeenkomst met de grotere salonorgels van Cavaillé-Coll en Mutin. Dit orgel heeft een 'tweelingbroertje' welk eveneens in 1995 is gebouwd en is geplaatst in de Kungliche Musikhögskolan te Stockholm.
Orgelkas
De orgelkas en het snijwerk werden gemaakt van mahoniehout. De massieve raamwerken kregen een klassieke pen-en-gatverbinding die werden gelijmd. De profiellijsten werden eveneens uit massief mahonie gefreesd. Nadat alles gepolijst was werden de kastdelen gespoten met een speciale lak zodat de prachtige houtnerf goed zichtbaar blijft.
Pijpwerk
Het orgel heeft zowel metalen als houten pijpen. Het orgelmetaal bestaat uit een legering van tin en lood. In het orgel werden hoofdzakelijk legeringen gebruikt van 70 en 80% tin voor de prestant-registers en de strijkers (Gamba en Voix céleste) en 40% tin voor de fluitregisters. De schalbekers van de tongwerkregisters bestaan uit 70% tin. De kleinste labiaalpijpen hebben een diameter van slechts 4 mm en een corpuslengte van ca. 6 mm (hierbij komt de voet van de pijp die de pijp op zijn plaats houdt). De pijpen worden op hun plaats gehouden door een rooster van mahoniehout. De gaten waarop de metalen pijpen staan zijn ingebrand zodat de pijpvoet niet aangetast kan worden door in het hout aanwezige zuren waardoor mogelijk tinpest zou kunnen ontstaan. De houten pijpen werden gemaakt van Sipo mahonie- en eikenhout.
Toets- en registertractuur
Het nieuwe orgel werd op ambachtelijke wijze gebouwd volgens het mechanisch sleepladensysteem. De toetstractuur is mechanisch. De registertractuur is echter elektrisch en beschikt over een registratiesysteem waarmee organisten 480 registercombinaties kunnen voorprogrammeren.
Speeltafel
De speeltafel is luxueus: de omlijsting van de klavieren is gemaakt van palissanderhout en werd voorzien van inlegwerk. In het orgel zijn dan ook vele houtsoorten verwerkt zoals Afrikaans Sipo mahonie, Frans eiken, beuken, palissander, coremandel, ebben en redwood. De registerknoppen werden fraai geprofileerd en de naamplaatjes werden gemaakt van porselein waarop de namen met de hand werden geschilderd en daarna voorzien van een laagje glazuur.